Operaties die ervoor moeten zorgen dat meisjes maagd lijken in hun huwelijksnacht, zijn voortaan in Nederland taboe. Artsen zouden afgesproken hebben om zulke maagdenvlieshersteloperaties niet meer uit te voeren, maar die ontkennen dat. Blijken dergelijke ingrepen toch nog te gebeuren, dan dreigt de regering met een verbod.

Gynaecologen zijn al heel terughoudend om het weefsel in de vagina zo te hechten dat het kan bloeden bij de eerstvolgende seksuele gemeenschap. Maar families uit traditionele culturen staan er soms op dat een vrouw als maagd het huwelijk ingaat en eisen daarvan bebloed beddengoed als 'bewijs'. Als vrouwen daardoor in het nauw komen, maken artsen soms nog een uitzondering.

Daar wil de Nederlandse regering vanaf. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd zal controleren of artsen zich aan de afspraak houden. Als het toch nog tot maagdenvliesoperaties komt, moeten ze misschien maar verboden worden, melden minister Hugo de Jonge (Volksgezondheid) en Sander Dekker (Rechtsbescherming) aan het parlement.

De Jonge en Dekker willen niet alleen maagdenvliesoperaties, maar ook andere praktijken uit veelal traditionele culturen bestrijden waarvan vooral vrouwen het slachtoffer zijn. Zo is voortaan geen enkel kindhuwelijk in Nederland meer rechtsgeldig.

Wat het maagdenvliesherstel betreft: de Nederlandse beroepsvereniging van gynaecologen en obstetrici acht een verbod ongewenst. Daarmee gaat ze dus ogenschijnlijk in tegen de afspraken die minister Hugo de Jonge van VWS en minister Sander Dekker voor Rechtsbescherming zeggen te hebben gemaakt met de NVOG.

Volgens gynaecoloog Caroline Vos, deskundige op dit thema en woordvoerder namens de NVOG, is er helemaal geen afspraak gemaakt met de ministers om geen maagdenvlieshersteloperaties meer uit te voeren. Dat laat ze weten in Medisch Contact.

'Verbod ongewenst'

Vos: ‘Wij hebben tegen de ministers gezegd dat we niet voor een verbod zijn. We vinden een verbod zelfs ongewenst. De reden daarvoor is dat we vrezen dat jonge vrouwen niet meer met een hulpvraag naar óns toe komen, maar naar particuliere klinieken of naar het buitenland gaan. Bij bijna alle vrouwen die om hulp komen vragen vinden we een andere oplossing dan een hersteloperatie."

"Wij geven voorlichting over het maagdenvlies, dat het eigenlijk niet bestaat, het niet kan herstellen en dat het ook niet altijd bloedt na ontmaagding. Als het toch nodig is adviseren we bijvoorbeeld een bloeding te forceren door middel van slim gebruik van de anticonceptiepil of een capsule met rode vloeistof in te brengen tijdens de huwelijksnacht."

"Maagdenvlieshersteloperaties worden maar een paar keer per jaar uitgevoerd door alle gynaecologen samen", aldus nog Vos.

"Het is een simpele ingreep, waarbij enkele dagen voor de huwelijksnacht enkele oplosbare hechtingen worden aangebracht bij het randje in de vagina. Die hechtingen scheuren los tijdens de daad en dat veroorzaakt een bloeding. We doen dit alléén als we vrezen dat de vrouw in gevaar komt als er géén bloeding is tijdens de huwelijksnacht, als zij het risico loopt op eerwraakgerelateerd geweld, zelfs moord. Ik heb zelf meegemaakt dat patiëntes hiermee te maken hadden; in zulke situaties doe ik liever één ingreep te veel dan te weinig."

Het enige wat volgens Vos is toegezegd aan de ministers is dat het huidige standpunt, dat dateert uit 2004, wel een update zou kunnen krijgen.

De ministers vrezen dan weer dat dit soort operaties kan ontaarden in een 'verdienmodel'. Maar  volgens Vos doelen ze daarmee waarschijnlijk op particuliere klinieken, zoals de Maagdenvlies Herstelkliniek in Amsterdam, waar operaties worden uitgevoerd door de ‘genitaliënchirurg’. Daarom vragen de gynaecologen om de Nederlandse Vereniging voor Cosmetische Chirurgie en de Nederlandse Vereniging voor Plastische Chirurgie te betrekken bij een nieuw standpunt. "Want als wij als NVOG het standpunt aanpassen, zijn wij daaraan gehouden, maar andere artsen niet. Dat vind ik moeilijk uit te leggen."