Gynaecoloog Tom Bovyn (AZ Jan Palfijn Gent) is de eerste arts-voorzitter van de Federatie Vrije Beroepen. Hij neemt het op voor de specialisten van de eerste lijn. Verder kaart hij als mannelijke gynaecoloog enkele absurde situaties aan in zijn beroep.

"Wij proberen met OZZ (Overleg Zelfstandige Zorgverleners) ook de eerste lijn een stem te geven. Wij zijn in aantal veel groter dan de ziekenhuizen en toch wordt er naar ons verhaal niet geluisterd. Evengoed hebben wij gestegen energiekosten, soms zelfs meer. Wraakroepend is ook dat er sprake was van een vergoeding voor loontrekkende verpleegkundigen die ter plaatse moeten gaan, maar die vergoeding was dan niet voorzien voor zelfstandige verpleegkundigen. Daarvoor willen we in de bres springen, om die valse concurrentie tegen te gaan. Denk ook aan de scheeftrekking van de zorgwinkels die ziekenfondsen uitbaten in vergelijking met die zaken uitgebaat door zelfstandigen. Dat is platte commercie. Het heeft weinig te maken met zorgverlening.”

Specialisten

“Heel veel specialisten werken op de eerste lijn: gynaecologen, dermatologen, oogartsen, kinderartsen. Sommigen zijn zelfs helemaal niet meer in ziekenhuizen actief. Maar ze worden in Vlaanderen ook niet erkend. Een Vlaams decreet van jaren geleden stelde al dat ze niet meer behoren tot de eerste lijn. Ze worden ook niet opgenomen in de zorgraden of in de eerstelijnszones. Ik vind dat wraakroepend. Als je als overheid de silo’s tussen nulde, eerste en tweede lijn wilt weghalen, dan moet je eerst en vooral een structuur hebben met iedereen aan tafel.”

“Als in mijn geval een zwangere vrouw tot bij mij komt, ben ik al tweede lijn. Ik zou die vrouw dus eerst naar de vroedvrouw en naar de huisarts moeten sturen, ze zou niet rechtstreeks tot bij mij mogen komen. Ik zit ook niet in de zorgraad, ik kan met huisarts noch vroedvrouw overleggen. Uitgesloten voel ik me.”

En als mannelijk gynaecoloog waarschijnlijk nog meer?

“Uit mijn beroepsleven geplukt: ik had net wacht en drie op de vier patiënten die ik zag, wilden geen man. Ik deed toch een bevalling en een keizersnede bij een vrouw van vreemde origine die door geen man behandeld wou worden. Toppunt: in hun land van oorsprong zijn alle chirurgen mannen… dat we dat allemaal toelaten, houdt geen steek. We gaan richting getto-moslimziekenhuizen. Ondanks het beruchte precedent in Bree waarin de rechter de arts gelijk gaf en een geval dat  leidde tot een gedragscode voor gynaecologen (toen ging het om een anesthesioloog die een klacht indiende omdat een patiënte hem weigerde voor een verdoving bij een bevalling, red). Het is ook aan de zorgverleners om uit te leggen dat deze patiëntes het recht hebben om te kiezen voor een vrouw die hen opvolgt, maar dat dit principe niet geldt voor een wachtdienst.”

Of hij het goed vindt dat het bezoekrecht is ingeperkt op kraamklinieken, een inperking die er kwam na covid toen men vaststelde dat dit de moeder meer rust gaf?

“Ja, maar de werkdruk op onze dienst nam ook sterk toe door de verkorting van de verblijfsduur van de moeder in het ziekenhuis die Maggie De Block invoerde. Idem dito nu met de evolutie naar daghospitalisaties. Maar de verpleegkundigen zullen niet volgen omdat er nu al een tekort is, de werklast nog vergroot en de pathologie zwaarder zal zijn. Plus: de afstemming met de eerste lijn is meestal nog niet volledig rond.”

Het volledige artikel leest u in onze papieren editie.